Δεν συμβαίνει συχνά να ζούμε ιστορικές στιγμές, ή εν πάση περιπτώσει ιστορικές στιγμές που δεν συνδέονται με πολέμους, καταστροφές και θανάτους. Η αποψινή βραδιά ήταν ευφρόσυνη εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα. Πενήντα τρία χρόνια μετά τη γενναία, λιτή πράξη πολιτικής ανυπακοής της Ρόζας Παρκς, σαράντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και είκοσι χρόνια μετά την εκλογική αποτυχία του Τζέσσε Τζάκσον, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της ιστορίας τους.
Συμπαθάτε με αν συγκρίνω ανόμοια μεγέθη, αλλά όταν στοχάζεται κανείς την ασύλληπτη πολιτική πρόοδο της επάρατης Αμερικής μέσα σε μία μόλις πεντηκονταετία, δεν μπορεί να μη σκεφτεί επίσης πως την ίδια πεντηκονταετία η γαλανή μας πατρίδα την πέρασε δίχως να καταφέρει να απεμπλακεί από τον φαύλο κύκλο των Καραμανλή-Παπανδρέου (αν εξαιρέσει βέβαια κανείς την οπερατική επταετία των αφρόνων πραιτωριανών).
Τέτοιες στιγμές, και όχι την 11η Σεπτεμβρίου, είναι που θα θέλαμε όλοι να είμαστε Αμερικανοί.
I CELEBRATE myself,
And what I assume you shall assume,
For every atom belonging to me, as good belongs
to you.
I loafe and invite my soul,
I lean and loafe at my ease, observing a spear of
summer grass.
Update: Δείτε και τι γράφει σήμερα ο Τόμας Φρίντμαν στους Τάιμς της Νέας Υόρκης. Τα λέει λίγο καλύτερα από μένα (εδώ γέλως ακατάσχετος). Επίσης, δείχνει με απλό και πειστικό τρόπο ότι το ταγκό (της αλλαγής) χορεύεται με δύο.
Τέτοιες στιγμές, και όχι την 11η Σεπτεμβρίου, είναι που θα θέλαμε όλοι να είμαστε Αμερικανοί.
Ναι.
Προσωπικά, είμαι αρκετά επιφυλακτικός σε ό,τι αφορά τον Ομπάμα. Διότι απλά πρόκειται για ένα πρόσωπο, που προέρχεται από τους ίδιους μηχανισμούς, που διαμόρφωσαν και τους προηγούμενους Προέδρους των Η.Π.Α.αλλά και την πολιτική τους. Μαύρος; Μιγάς, θα έλεγα και, μάλιστα, μεγαλωμένος από λευκή οικογένεια και με λευκή νοοτροπία, που απλά χρησιμοποίησε το χρώμα της επιδερμίδας του, ώστε να προσεγγίσει τους μαύρους ψηφοφόρους, ως, επίσης, όσους ανήκουν σε μειονότητες.
Αν, λέγοντας ότι θα θέλαμε όλοι να είμαστε Αμερικανοί, εννοείτε ότι όλοι θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι ένας πολιτικός θα αλλάξει την κατάσταση στη χώρα μας, όπως ελπίζουν οι Αμερικανοί με τον Ομπάμα, τότε συμφωνώ. Διότι για τα υπόλοιπα έχω μεγάλη επιφύλαξη και μακάρι να βγω ψεύτης.
@Σραόσα: Αμήν, αδερφέ μου.
@Περιούσιο: Πρώτα απ’ όλα, ας μην υποτιμούμε τη δύναμη των συμβολισμών. Ένας μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ (μιγάς, αν επιμένετε) ήταν, όπως και να το δείτε, κάτι αδιανόητο μέχρι πριν από λίγο καιρό. Ότι ο Ομπάμα είναι μέρος του κατεστημένου δεν το αρνείται κανείς, ακόμη κι αυτό όμως είναι αξιέπαινο, όταν μιλάμε για μια χώρα που μέχρι πριν από πενήντα χρόνια δεν επέτρεπε στη Ρόζα Παρκς να κάθεται στο λεωφορείο. Θα νιώθαμε δηλαδή καλύτερα αν ο Ομπάμα είχε μεγαλώσει στο γκέτο του Χάρλεμ ή του Σινσιννάτι, ας πούμε; Προσοχή: δεν ισχυρίζομαι ότι ο νέος πρόεδρος θα αλλάξει την όψη του κόσμου: κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο. Επιμένω όμως ότι και μόνη η εκλογή ενός τέτοιου προσώπου σε ένα τέτοιο αξίωμα δείχνει πως η Αμερική είναι μια χώρα που μπορεί και τολμά να ανανεώνεται πολιτικά. Και όχι, δεν είμαι αμερικανόφιλος.
@Σραόσα: Αμήν, αδερφέ μου.
@Περιούσιο: Πρώτα απ’ όλα, ας μην υποτιμούμε τη δύναμη των συμβολισμών. Ένας μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ (μιγάς, αν επιμένετε) ήταν, όπως και να το δείτε, κάτι αδιανόητο μέχρι πριν από λίγο καιρό. Ότι ο Ομπάμα είναι μέρος του κατεστημένου δεν το αρνείται κανείς, ακόμη κι αυτό όμως είναι αξιέπαινο, όταν μιλάμε για μια χώρα που μέχρι πριν από πενήντα χρόνια δεν επέτρεπε στη Ρόζα Παρκς να κάθεται στο λεωφορείο. Θα νιώθαμε δηλαδή καλύτερα αν ο Ομπάμα είχε μεγαλώσει στο γκέτο του Χάρλεμ ή του Σινσιννάτι, ας πούμε; Προσοχή: δεν ισχυρίζομαι ότι ο νέος πρόεδρος θα αλλάξει την όψη του κόσμου: κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο. Επιμένω όμως ότι και μόνη η εκλογή ενός τέτοιου προσώπου σε ένα τέτοιο αξίωμα δείχνει πως η Αμερική είναι μια χώρα που μπορεί και τολμά να ανανεώνεται πολιτικά. Και όχι, δεν είμαι αμερικανόφιλος.
Παρόλο που όλοι μιλάνε για τον Obama, θα αναφερθώ στον John McCain, που ψιλοϋποστήριζα (τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί η αχώνευτη Sarah) και συμπαθούσα.
Τιπούκειτε, θα σου δώσω άλλον ένα λόγο να είσαι Αμερικανός: δες concession speech και βγάλε τα συμπεράσματά σου. Δυο κουβέντες όλες κι όλες για τη Sarah, άφθονα εγκώμια και υποστήριξη στον Obama! Νομίζω πως ο άνθρωπος κατάλαβε καλά ότι οι μέρες είναι ιστορικές και άλλος είναι ο πρωταγωνιστής τους. Μ’ αυτήν την ομιλία, το έδωσε και στους οπαδούς του να το καταλάβουν, έπαιξε το ρόλο του πολύ σωστά. Ένας πραγματικός gentleman.
Νομίζω επίσης ότι οι δύο άντρες συμπαθούσαν αλλήλους. Στην πορεία βέβαια αναγκάστηκαν να χοντρύνουν το προεκλογικό παιχνίδι και να πουν κάποιες ακρότητες (ειδικά οι Ρεπουμπλικάνοι), όμως ένιωθα ότι κατά βάθος εκτιμούσε ο ένας τον άλλον. Όταν πριν λίγους μήνες μία κυρία είπε στον McCain ότι ο Obama είναι «προδότης» και «καταστροφή για την Αμερική», αυτός της απάντησε: «Όχι, κυρία μου. Είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και αξιοπρεπής οικογενειάρχης, με τον οποίο διαφωνώ έντονα σε ορισμένα οικονομικά θέματα».
Κάπου σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, ο John McCain έχει γίνει Πρόεδρος το 2000, τον διαδέχεται ο B. Obama το 2008 και έκτοτε οι δύο άντρες διατηρούν μία φιλική και εγκάρδια σχέση.
Έβλεπα όλον τον τελευταίο καιρό ότι η νίκη Obama ήταν μάλλον δεδομένη και περίμενα φυσικά ότι θα υπάρξει ενθουσιασμός. Δε φανταζόμουν όμως αυτό που έγινε.
@Elias: Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές συμφωνούμε. Το concession speech του Μακέιν είναι, πράγματι, υπόδειγμα μετριοπάθειας και αξιοπρέπειας. Αφού όμως παρακολούθησες την ομιλία του σε βίντεο, θα άκουσες και τα γιουχαΐσματα των ρεπουμπλικανών οπαδών κάθε φορά που ο Μακέιν πρόφερε το όνομα «Ομπάμα». Ασφαλώς ο Μακέιν έδειχνε, ήπια, την αποδοκιμασία του κάθε φορά που ακουγόταν το «boo», αλλά ακόμη κι ένας μετριοπαθής ηγέτης σαν τον Μακέιν μάλλον αμαυρώνεται από το ποιόν και τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων που εκπροσωπεί. Θα σου θυμίσω επίσης ότι η απάντηση του Μακέιν στην οποία αναφέρεσαι («No Ma’am, he’s a decent family man and citizen») απευθυνόταν σε ηλικιωμένη ψηφοφόρο των Ρεπουμπλικανών που είπε ότι δεν της αρέσει ο Ομπάμα επειδή είναι «Άραβας». Όθεν συνάγεται, υποθέτω, ότι για τον γερουσιαστή Μακέιν η ιδιότητα του Άραβα και η ιδιότητα του οικογενειάρχη και του καλού πολίτη είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Έχεις δίκιο, έψαξα και βρήκα την κουβέντα αυτή, είναι πράγματι έτσι. Δεν το είχα προσέξει αρχικά.
Δεν ξέρω αν είχε στο μυαλό του ο McCain ότι Άραβας = κακός οικογενειάρχης & πολίτης (αν όχι τρομοκράτης). Ίσως να ήταν απλώς απρόσεκτος στην έκφρασή του.
Τέλος πάντων, συνεχίζω να πιστεύω ότι ήταν μία ωραία κίνηση από μεριάς του.