Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 1ης Ιουνίου 2009 μία ακόμα απάντηση στην επιστολή, την οποία είχε συνυπογράψει και η αφεντιά μου, σχετικά με τα απίστευτα φληναφήματα του ακαδημαϊκού Κουνάδη γύρω από την υποτιθέμενη πρωτοκαθεδρία της αρχαίας ελληνικής και τον ανυπέρβλητο, δήθεν, λεξιλογικό πλούτο της. Παραθέτω το κείμενο της επιστολής:
Διαβάσαμε στις 12-5-2009 το δημοσίευμα με τίτλο «Περί του πλούτου της ελληνικής γλώσσας» και αισθανθήκαμε θλίψη και αγανάκτηση για την τόσο απροκάλυπτα ιδιοτελή και εχθρική διάθεση εκείνων των τιτλούχων που το υπέγραφαν εναντίον της γλώσσας μας. Οι συντάκτες του δημοσιεύματος, σχολιάζοντας το ρεπορτάζ της κ. Κοντράρου-Ρασσιά, 14-4-2009, που αναφερόταν πως σε εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών ο κύριος ομιλητής ακαδημαϊκός-καθηγητής κ. Κουνάδης, υποστήριξε ότι η «ελληνική γλώσσα θεωρείται ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου», εδήλωσαν πως «αγανακτούν, με εκείνους οι οποίοι ξεκινούν αυτό το παραμύθι… τους επαγγελματίες παραμυθάδες». Αντέταξαν, δε, πως η αγγλική αναφέρεται ως η πλουσιότερη…, θεωρώντας «ότι είναι ντροπή κάποιοι, με εσκεμμένα ψέματα, να δημιουργούν την εντύπωση ενός κομπλεξικού επαρχιωτισμού»!!! (Τα θαυμαστικά δικά μας.) Εμείς δεν θα απαντήσουμε στους προκλητικούς χαρακτηρισμούς, για να αιτιολογήσουμε γιατί, ανά την υφήλιο, αναγνωρίστηκε η τελειότης και η υπεροχή της ελληνικής, έναντι όλων των άλλων γλωσσών. Αλλωστε προ ημερών η «Ελευθεροτυπία» παρουσίασε εμπεριστατωμένο, επιστημονικά κατοχυρωμένο δημοσίευμα που πληροφορούσε τους… αγνοούντες… για την πάσα αλήθεια και ας είναι πασίγνωστη… Θα θυμίσουμε μόνο τον δάσκαλο του γένους μας Αδαμάντιο Κοραή, ο οποίος αναφερόμενος κάποτε σε απόπειρα σπιλώσεως της προσωπικότητος του Σωκράτη έγραφε: «Θα περίμενε ο αναγνώστης να αντικρούσω τις κατηγορίες, όμως εντρέπομαι να απολογηθώ υπέρ Σωκράτους». Απαντούμε όμως στους επικριτές, οι οποίοι εδήλωσαν ότι «λατρεύουμε την ελληνική γλώσσα και την ιστορία της», ως προς το εξής. Η πνευματική, πολιτική και θρησκευτική ηγεσία της χώρας μας, που κατέκλυσε το ανώτατο πνευματικό Ιδρυμα της πατρίδος μας στην εκδήλωση της 31ης Μαρτίου 2009 για να παρακολουθήσουν, καθηλωμένοι, τον έγκριτο πανευρωπαϊκού κύρους και αποδοχής ακαδημαϊκό Α. Κουνάδη συμπεράναν πως ό,τι πρωτοφανές συμβαίνει στην Παιδεία μας σήμερα, οφείλεται στο γεγονός αποκαθηλώσεως της ελληνικής γλώσσας απ’ την περίοπτη θέση και την υψηλή αποστολή την οποία είχε για πρόσβαση στα πεδία των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών. Ο διαπρεπής, ακαδημαϊκός-καθηγητής Α. Κουνάδης κατήγαγε τον θρίαμβο αποκαλύψεως των αιτίων της πνευματικής καθιζήσεως των νέων μας και οραματίστηκε τη διάσωση της Γλωσσικής Παιδείας των Ελλήνων απ’ την έσχατη παρακμή, προτείνοντας λύσεις. Λυπούμεθα γιατί υπάρχουν ακόμη, μετά την τόση υποβάθμιση του βίου μας, Ελληνες που εθελοτυφλούν, παρ’ ότι δηλώνουν πως «λατρεύουν» (τη γλώσσα) απαξάπαντες. Μετά τιμής: Στέλιος Κουκουναράς, μουσουργός στη Συμφωνική Ορχήστρα του Αμβούργου· Ηλίας Τσιρογιάννης, δικηγόρος· Χαρά Τσικοπούλου, εκπαιδευτικός
Δεν γνωρίζω κανέναν από τους τρεις υπογράφοντες. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω τα εξής οφθαλμοφανή:
(1) Όπως οι ίδιοι οι υπογράφοντες ομολογούν, δεν απαντούν στην ουσία της επιστολής: είναι ή δεν είναι βάσιμα όσα ανήκουστα, ανυπόστατα και ατεκμηρίωτα ξεστόμισε ο Κουνάδης; Η απάντηση είναι, βεβαίως, αρνητική, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας την εξαιρετική ανασκευή του Ν. Σαραντάκου. Τα τσιτάτα από τον Κοραή (που καλό θα είναι να μην τον πιάνει κανείς στο στόμα του επί ματαίω) είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
(2) Πώς είναι δυνατό να έχει κάποιος (οποιοσδήποτε, όχι μόνο οι υπογράφοντες) «απροκάλυπτα ιδιοτελή» διάθεση απέναντι στη γλώσσα; Ποια ακριβώς προσωπικά οφέλη θα αποκομίσω εγώ ή ο Χ ή ο Ψ επειδή υιοθετεί την Α ή τη Β στάση απέναντι στη γλώσσα; Μη χειρότερα…
(3) Η παραπαίουσα σύνταξη της επιστολής των τριών –οι οποίοι, υποθέτω, είναι αρχαιομαθέστατοι– αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα εναντίον τους. Θαυμάστε ελληνικά:
(α) «το ρεπορτάζ … που αναφερόταν πως σε εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών ο κύριος ομιλητής … υποστήριξε…»·
(β) « ό,τι πρωτοφανές συμβαίνει στην Παιδεία μας σήμερα, οφείλεται στο γεγονός αποκαθηλώσεως [sic sic sic!] της ελληνικής γλώσσας απ’ την περίοπτη θέση και την υψηλή αποστολή την οποία είχε για [sic sic sic] πρόσβαση στα πεδία των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών» Αλήθεια, πότε και πώς ακριβώς «αποκαθηλώθηκε» η ελληνική από την περίοπτη θέση της; Με την καθιέρωση της δημοτικής; Με την καθιέρωση του μονοτονικού; Ποια ήταν η τελευταία φορά που η ελληνική κατείχε «περίοπτη θέση»; Μήπως την εποχή της παλαιολόγειας αναγέννησης;
(γ) «Ο διαπρεπής, ακαδημαϊκός-καθηγητής Α. Κουνάδης κατήγαγε τον θρίαμβο αποκαλύψεως των αιτίων της πνευματικής καθιζήσεως των νέων μας». Αυτό το τελευταίο, εννοείται, διεκδικεί επαξίως δάφνας θριάμβου διασείσεως της συντακτικής συνοχής του ορμαθού των γενικών πτώσεων της φράσεως. Θα το ζήλευε ακόμα κι ο Μποστ.
Και κάτι τελευταίο: οι ατελείωτοι λιβανωτοί προς τον διαπρεπή, διακεκριμένο, παγκοσμίου εμβελείας κτλ. Κουνάδη μάλλον υποδεικνύουν και τον ηθικό αυτουργό της επιστολής. Για την ταμπακέρα όμως τσιμουδιά, έτσι;
Ο ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ 
«Πώς είναι δυνατό να έχει κάποιος […] «απροκάλυπτα ιδιοτελή» διάθεση απέναντι στη γλώσσα;»
Όταν κάποιος είναι έμμισθο όργανο του Σόρος, της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, του Κίσιντζερ, των Εβραίων και λοιπών νεοταξιτών ανθελλήνων ασφαλώς και είναι δυνατό.
Για ακόμα μια φορά, μουσουργοί και δικηγόροι δεν επιτυγχάνουν να ορθώσουν πειστικά γλωσσικά αντεπιχειρήματα. Γιατί άραγε;
Αγαπητέ Τιπούκειτε, λείπει ο τίτλος από το κείμενο. Το επισημαίνω διότι δε γνωρίζω αν είναι εσκεμμένη ενέργεια.
Η Χαρά Τσικοπούλου μάλλον είναι η συγγραφέας του βιβλίου «Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ, ο σύγχρονος ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποιοι «λερναίοι» ισχυρισμοί που διατυπώνει εκεί (σελ. 36):
Οι αξίες -του καθαρώς ελληνικού πολιτισμού αξίες- που ανασύρονται απ’ την κλασική Παιδεία και αποτελούν «αναντάλλακτο πολιτισμικό πλούτο» κατά τους Φιλέλληνες, αυτές που είναι ολοφάνερο ότι έκαναν την Ευρώπη ολόκληρη να λάμπει όταν επικρατούσαν, δεν είναι πλέον δυνατόν να επαναπροσεγγισθούν δίχως γλώσσα. Σωστή γλώσσα, επιστημονική, ολοκληρωμένη, που φτιάχνει λόγο φωτοδότη και που αυτός είναι ο ελληνικός. Το εύρος του, το κατέχει μόνο η ελληνική γλώσσα. Για τούτο, οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές έκαναν πρόταση να αναγνωριστεί η Αρχαία Ελληνική ως Ευρωπαϊκή, Διεθνής Γλώσσα! Γιατί ανακάλυψαν οι ίδιοι ότι είναι η μόνη γλώσσα που οι ηλεκτρονικοί Υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας μπορούν να δεχτούν νοηματικά. Όλες τις άλλες τις απορρίπτουν ως σημειολογικές, ως δηλαδή αυθαίρετες. Μόνο στην Ελληνική δέχονται τη μαθηματική της δομή, μα πάνω απ’ όλα την αρμονική και γεωμετρική της απεικόνιση. Οι Υπολογιστές δεν τη δέχονται μόνο ως μοναδικό λεκτικό και ηχητικό κώδικα επικοινωνίας, αλλά και τη θεωρούν επί πλέον «ατέρμονα, δηλαδή μη οριακή γλώσσα, απειροστική». Τελικά τη θεωρούν ως συμπαντικό, δηλαδή ηχητικό δρώμενο. (Βλέπε Ενημερωτικό Δελτίο της Εταιρείας Επιστημόνων Πληροφορικής και Yπολογιστών, Ε.Π.Υ., 1-15 Μαρτίου 1993, σελ. 13).
Αναρωτιέμαι τι έγραφε στην πραγματικότητα εκείνο το Δελτίο της ΕΠΥ. 😉
Νομίζω πως η επίκληση του Κοραή είνια πρώτης τάξεως αυτογκολ. Αγνοώ πλήρως το πλαίσιο της δήλωσης, εφόσον είναι πραγματική, αλλά υποθέτω πως το πνεύμα της είναι ότι γνωρίζουμε αρκετά για τον Σωκράτη, τη ζωή του και το έργο του, ώστε να αρκεί η απλή παραπομπή αντί για μια αναπτυγμένη υπεράσπιση.
Οπότε και οι υπερασπιστές του Λερναίου, κατά το πρότυπο του Κοράη, αντί να παρασύρονται σε μια υπεράσπιση του άσπιλου της ελληνικής γλώσσας, σπαταλώντας μελάνι και bytes, ας προσφέρουν παραπομπές.
@Mαΐστορα Κουκουζέλη: Με κάνατε τσακωτό. Είμαι μίσθαρνο όργανο της CIA, της Μοσάντ, της ΜΙ6, του διεθνούς σιωνισμού και της μυστικής ραββινικής βιβλιοθήκης Κάτω Μηλεών. Τ’ ομολογώ με συντριβή («πιστέψαμε σε λόγια πλάνα που μας θολώσανε τον νου» κτλ.)
Όι όι μάναμ.
Mindkaiser: Καλά ο μουσουργός και ο δικηγόρος. Αλλά η εκπαιδευτικός; Δεν θέλω να ξέρω πόσα και πόσα παιδάκια έχει στραβώσει, εάν μάλιστα πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τη συγγραφέα του πεπονήματος «Η μονοτονική γραφή, ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος», όπως επισημαίνει ο hominid.
@hominid: Καλώς σας ξαναήβραμαν! Αναρωτιέμαι εάν αυτή την εκδοχή του Λερναίου την ξέρει ο Σαραντάκος. Επίσης απορώ για το εξής: αν η μονοτονική γραφή είναι ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, να υποθέσω ότι μέσα του κρύβεται ο διεθνής σιωνισμός και θέλει να αλώσει τα άδυτα των αδύτων της φυλής μας; Μη χειρότερα δηλαδή.
@Ακίνδυνε: Όπως καλώς γνωρίζεις, με τις παραπομπές έχουν ένα ψιλοπροβληματάκι οι διαπρύσιοι κήρυκες του Λερναίου. Πώς έλεγε ένας Τερτυλλιανός «το πιστεύω επειδή είναι παράλογο»; Ε, τούτοι δω λένε «το πιστεύω, επειδή δεν μπορώ να το τεκμηριώσω» (γιατί τις παραπομπές τις έχουνε κρύψει οι Εβραίοι). Η τρελή πλάκα είναι ότι η επιστολή των τριών κατηγορεί εμάς τους ανθέλληνες για εθελοτυφλία. Μωρέ, μιλάνε για σκοινί στου κρεμασμένου το σπίτι;
Αγαπητέ Τιπούκειτε
Νομιζω ότι σιγά-σιγά αποκαλύπτεται η ουσία, που βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο-«κλειδί»:
Λυπούμεθα γιατί υπάρχουν ακόμη, μετά την τόση υποβάθμιση του βίου μας, Ελληνες που εθελοτυφλούν, παρ’ ότι δηλώνουν πως “λατρεύουν” (τη γλώσσα) απαξάπαντες.
Αλλιώς: Πατώσαμε στο ποδόσφαιρο, γέρασε και ο Σάκης, τι μας έμεινε να καμαρώνουμε (εκεί στην ξενιτιά, που θάλεγε κι ο μουσικολόγος μας);
Συγγνώμη: ο μουσουργός εννοούσα…
@dokiskaki: Καλό! 🙂
> Η πνευματική, πολιτική και θρησκευτική ηγεσία της χώρας μας, που κατέκλυσε το ανώτατο πνευματικό Ιδρυμα της πατρίδος μας στην εκδήλωση της 31ης Μαρτίου 2009 για να παρακολουθήσουν, καθηλωμένοι, τον έγκριτο πανευρωπαϊκού κύρους και αποδοχής ακαδημαϊκό Α. Κουνάδη […]
Ευτυχώς που μερικοί πολίτες σκέφτονται κριτικά και δεν παρακολουθούν καθηλωμένοι έναν ομιλητή, όσο σημαντικός και αν είναι.
> Όπως οι ίδιοι οι υπογράφοντες ομολογούν, δεν απαντούν στην ουσία της επιστολής: είναι ή δεν είναι βάσιμα όσα ανήκουστα, ανυπόστατα και ατεκμηρίωτα ξεστόμισε ο Κουνάδης;
Δυστυχώς δεν τους ενδιαφέρει η ουσία. Τους αρκεί που ο Κουνάδης υμνεί την ελληνική γλώσσα και τους είναι αδιάφορο αν παρουσιάζει ψευδή στοιχεία, όπως ότι σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες πλουσιότερη γλώσσα είναι η ελληνική.
@Γηγενή: Συμφωνούμε. Το θλιβερό είναι ότι επαγγελματίες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικός, είναι πρόθυμοι να καταπιούν οποιαδήποτε ανοησία, αρκεί να γαργαλάει το εθνοφιλάρεσκο υπογάστριό τους.
> [οι ηλεκτρονικοί Υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας] θεωρούν [την αρχαία Ελληνική] ως συμπαντικό, δηλαδή ηχητικό δρώμενο.
Ο δικός μου υπολογιστής δε σκαμπάζει γρυ από αρχαία ελληνικά 😦
Μήπως πρέπει να αλλάξω κάρτα ήχου;
@Sapere: Δεν αλλάζεις καλύτερα κάρτα σύμπαντος να έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο; 🙂
Ο Κουκουναράς μήπως τον Α. Κουνάδη τον μπέρδεψε με τον ομότεχνό του Αργύρη Κουνάδη;
Την Χαρά Τσικ την εκδίδει ο Άδωνης και υποθέτω οτι αν είναι εκπαιδευτικός θα διδάσκει στο σχολείο του μαζί με την Τζιρ.
@Μαρία: Η διαφορά τους είναι ότι, απ’ όσο ξέρω, ο Αργύρης Κουνάδης δεν είχε ποτέ την ξιππασιά να δηλώνει «μουσουργός» (όπως λέμε «μεγάλοι μουσουργοί»). Συνθέτης είναι ο άνθρωπος, και μάλιστα από τους καλύτερους που έχουμε, κατά τη γνώμη μου. Αφομοίωσε σε βάθος τα σύγχρονα μουσικά ιδιώματα, από τον δωδεκαφθογγισμό ώς τη σειραϊκή μουσική, και πέτυχε όσο κανείς άλλος δικός μας να επενδύσει τη μουσική του (κυρίως τις όπερες αλλά και τα λαϊκά του) με εξαίσιο υποδόριο χιούμορ. Ποιος δεν θυμάται τα τραγούδια που έγραψε για τη φωνή του Καλογιάννη; Ένα σαρδόνιο μα καλόκαρδο ανθυπομειδίαμα, κάπως σαν θεατρικό του Τσέχοφ: http://www.mousikorama.gr/kounadis_argyris.html
Τιπού, όλος ο τίτλος είναι ακατανόητος. Μουσικός, διευθυντής κλπ οκ. αλλά συνθέτης σε ορχήστρα ;
Και αυτός είναι πράγματι συνθέτης.
Έχει επιστρέψει στην πατρίδα από το 64, σύμφωνα με αυτό:
http://www.musipedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82
Είναι τόσο μεγάλος, που έχει εκδώσει όλα τα έργα του*
*σε παρτιτούρες. Σε ηχογράφηση, ένας δίσκος όλος κι όλος…
Εδώ δείγματα:
[audio src="http://sfrang.com/selides/musorg/Sounds/Greek/KoukounarasKonzCello1.mp3" /]
[audio src="http://sfrang.com/selides/musorg/Sounds/Greek/KoukounarasKonzCello2.mp3" /]
[audio src="http://sfrang.com/selides/musorg/Sounds/Greek/KoukounarasKonzCello3.mp3" /]
[audio src="http://sfrang.com/selides/musorg/Sounds/Greek/KoukounarasKonzCello4.mp3" /]
[audio src="http://sfrang.com/selides/musorg/Sounds/Greek/KoukounarasKonzCello5.mp3" /]
Μουσικός είναι ο άνθρωπος, αλλά επειδή «επικοινωνεί με τις αξίες του ελληνικού πνεύματος» προάγεται σε μουσουργό.
Ο μουσουργός μας στη musipedia:
http://tinyurl.com/kwdy55
——————————————————
> αν και είχε κερδίσει 2 βραβεία σύνθεσης μουσικής «τζαζ», αφοσιώθηκε στο είδος της απόλυτης μουσικής, στον χειρισμό της φόρμας και των επιμέρους αναλογιών καθώς και στη μετάδοση της «ατμόσφαιρας» συγκεκριμένων ειδών μουσικής, περιλαμβανομένης και της εθνικής μουσικής
Δύο από τα έργα του:
> «Σπουδές για τούμπες»
> «Μουσική για τον μονήρη»–ή μονόχνωτο–
——————————————————
Στον ιστότοπο της Hamburger Symphoniker δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Κουκουναρά (ούτε με ou ούτε με u).
όταν ανοίξει η σπαμοπαγίδα θα έχετε και αποσπάσματα για τσέλο στ’ αυτιά σας…
Σάπερε, βλέπω οτι δεν είμαι η μόνη που σα μαλάκω διάβασα όλα τα ονόματα των μουσικών της συμφων. του Αμβούργου.
Στάσυμπε, άνοιξα τη σπαμοπαγίδα και πάω ν’ ακούσω μουσουργό τώρα.
Δεν θέλω να γίνω κακεντρεχής, και παρόλο που ομολογώ πως είμαι προκατειλημμένος κατά του κ. Κουκουναρά οφείλω να επισημάνω πως οι συνθέσεις του, όσο μπορεί κανείς να κρίνει από τα αποσπάσματα που βρήκε ο Στάσυμπος, είναι από αδιάφορες έως παιδαριώδεις.
Μήπως η θέση του στη Συμφωνική του Αμβούργου είναι λίγο σαν το διδακτορικό της Μπουμπούκας από το Αλπάιν;
Απροπό, αυτό το « «Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής» του Τ. Καλογερόπουλου», που έχει όλες αυτές τις χρήσιμες πληροφορίες για τον Κουκουναρά, είναι σκέτο περιβόλι. Ρίχτε μια ματιά εδώ: http://www.musipedia.gr/index.php/Ταμβάκος_Θωμάς
Δε συμφωνούν όλοι μαζί σου:
Για να κατανοήσουμε το φαινόμενο αρκεί να αναρωτηθούμε πού θα ήμασταν σήμερα σε επίπεδο εξοπλισμού ως προς τη γλώσσα αν δεν υπήρχε το Λεξικό του Μπαμπινιώτη, και αυτό έργο ενός ανδρός.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=135383&ct=47&dt=22/07/2001
> το « “Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής” του Τ. Καλογερόπουλου», που έχει όλες αυτές τις χρήσιμες πληροφορίες για τον Κουκουναρά, είναι σκέτο περιβόλι.
Δεν ξέρω τι να πω.
Φοβάμαι ότι έχει αποσυντονιστεί ο εγκέφαλός μου.
@Μαρία
Η ελληνική διαχρονία των ήχων. Spine-tingling.
Μαρία, εγώ νόμιζα ότι περιβόλι είναι το λεξικό του Καλογερόπουλου, αλλά βλέπω ότι η βιβλιοπαρουσίαση του Μπακουνάκη είναι το κάτι άλλο — όχι περιβόλι, λειμωνάριο ολόκληρο. Μα τι πίνει και δε μας δίνει;
Να κάνω τον έξυπνο; «τιπ» θέλω να δώσω:
με firefox, greasemonkey και inline google player, βγαίνει ο εν λόγω μικρούλης flash audio player του google δίπλα στα mp3 links, οπότε ακούτε απευθείας χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθείτε…
Στάσυμπε, έβαλα τον Λιγδιάρη Πίθηκο στο Firefox, αλλά νομίζω ότι δεν λειτουργεί με τα λίνκια που έδωσες. Δηλαδή βγαίνει το pop-up, αλλά δεν παίζουν τα νταούλια. Κάνω κάτι λάθος;
Πάντως, σε ευχαριστώ τα μάλα για τις τεχνικές πληροφορίες! Όπως καταλαβαίνεις, είμαι τελείως στουρνάρι στα ιντερνετικά.
Άκυρο, Στάσυμπε, δουλεύει μια χαρά ο Πίθηκος! Τσοκ μερσί!
πάνω που ετοίμασα το σκρίνσοτ:
και πήγαινα για το σενάριο….
κι εδώ επιπλέον καλούδια για τη μαϊμού και το κόκκινο πάντα εν γένει:
http://sites.google.com/site/myfxtb/
«άντε πάλι», πάλι κολάστηκα, ειδικά μ’ εκείνο τον «λείψανδρο τομέα της Ελλ. Μουσικολογίας», που διάβασα στο σιβί του Ταμβάκου: κοίτα, καλέ μας Τιπού, μη φανεί από δω ο ομοφάγος κυριούλης που ‘κανε παιδική χαρά [καπή;] το μπλογκ του σαράντ 🙂
@Γιάννη Χάρη: Καλώς μας ξαναήρθες! Ο λείψανδρος τομέας είναι, πράγματι, όλα τα λεφτά — άσε που μπορεί να είναι και λειψογύναικος (πόσες ελληνίδες μουσικολόγους ξέρουμε;). Όσο για τον ομοφάγο (ωμοφάγο;) κυριούλη, προς το παρόν μας αφήνει στην ησυχία μας.
Να περνάς συχνότερα απ’ το φτωχικό μας να σε τρατάρουμε τίποτα! 🙂
Προβληματίστηκα κι εγώ με τον ομοφάγο. Ίσως όμως ο Χάρης να θεωρεί οτι τον κάναμε ομοτράπεζο.
Μαρία, νομίζω ότι ο ομοφάγος είναι ακραία εκδοχή του ομοφοβικού, αυτουνού που φοβάται τους «φιλομόφυλους». Ο ομοφάγος δεν τους φοβάται απλώς, θέλει να τους φάει κιόλας. Το δικό μου ωμοφάγος ήταν απλή πλακίτσα — ή μπορεί και όχι, τώρα που το ξανασκέφτομαι.
Σωστά. Μετά την επίθεση όμως του ανθρωποφάγου…
Με μεγάλη καθυστέρηση, λόγω άγνοιας ύπαρξης του κειμένου, παρακαλώ να
δημοσιευθεί η ακόλουθη προσωπική τοποθέτησις.
Ο υ δ έ π ο τ ε χαρακτήρισα τον εαυτό μου μουσουργό. Ο υ δ έ π ο τ ε
υπήρξα Διευθυντής κάποιας συμφωνικής ορχήστρας στο εξωτερικό ή
στην Ελλάδα. Ο υ δ έ π ο τ ε εγνώρισα τον κ Κουνάδη και ο υ δ έ π ο τ ε
διάβασα κάποιαν εργασία του.
Η προϊστορία έχει ως εξής. Άνθρωποι του περιβάλλοντός μου, μου είπαν ότι
πρόκειται για έναν εξαιρετικό επιστήμονα, με εξαιρετικές επιδόσεις, ιδιαίτερα
στον τομέα της γλώσσης και καθήκον μας είναι να τον υποστηρίξουμε. Θέλεις
να βάλουμε και το δικό σου το όνομα; Απήντησα, ναι.
Αυτό ήταν το λάθος, γιατί κάποιος από αυτούς προσέθεσε στο όνομα και
ανύπαρκτες ιδιότητες.
Οι δε πληροφορίες που υπάρχουν στο Μουσικό Λεξικό για το πρόσωπο
μου -και λυπάμαι ιδιαίτερα που το λέω- στερούνται κάθε σοβαρότητος.
Ένα μόνον παράδειγμα: Ουδέποτε έλαβα μέρος σε φεστιβάλ τζαζ, ούτε έχω
κάνει ανάλογες συνθέσεις. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα είναι ανεύθυνα.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για το πρόσωπό μου, τον παρακαλώ να δει τις
ανάλογες πληροφορίες στο προσωπικό μου site, στο Διαδίκτυο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και παραμένω με πολλούς φιλικούς χαιρετισμούς,
Στέλιος Κουκουναράς