Από μικρό φαινότανε το παιδί, πως κάτι δεν πήγαινε καλά: αντί να τρέχει για μπάλα στην αλάνα του Λαούδη, ζωγράφιζε σε χαρτοπετσέτες, έγραφε ελεεινά στιχάκια και δοκίμαζε να μεταφράσει σε διάφορες γλώσσες, χωρίς μεγάλη επιτυχία ομολογουμένως.
Όταν μεγάλωσε, πήγε κι έγινε φιλόλογος, πράγμα που έριξε σε μαύρη απόγνωση τις γειτόνισσες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τό ‘ριξε κατόπι στα ιστολόγια, στα μπιλιάρδα, στα μηχανάκια…
Ενδιαφέροντά του είναι κυρίως ο γλωσσαμυντορισμός από την ανάποδη, το σαβουάρ βιβρ την εποχή της Φραγκοκρατίας και η κλασική αρχαιότητα, χωρίς όμως νεφελίμ. Σύνθημά του: «Κάντε με, ρε, πρωθυπουργό για μία μέρα, και θα σας δείξω εγώ».
Ο ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ 
Επειδή πολύ συχνά ανατριχιάζω ακούγοντας διάφορους απίθανους τύπους να βγάζουν απ’το στόμα τους όλες αυτές
τις …ελληνικούρες (αρχής γενομένης απο την συχνή χρονική αύξηση στην προστακτική),σας ανακάλυψα βρίσκοντας επιτέλους την σωστή ερμηνεία της λέξης »οψέποτε»».
Σας ευχαριστώ πολύ που υπάρχετε!
Τώρα μάλιστα με την απίστευτη αναδουλειά που έχει και το δικό μου επάγγελμα ξέρω πώς θα περνάω τις ώρες μου εκτός απο
την αδιάκοπη μελέτη μου στο πιάνο που τόσο λατρεύω!
Βασίλη Παπαδόπουλε, καλωσορίσατε! Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
Επισκέφτηκα κι εγώ την ιστοσελίδα σας, ευχαριστήθηκα πολύ με το Andante από το #21 του Μότσαρτ (είναι η εκτέλεση με τον Ασκενάζι;) και απόλαυσα τα αρχιτεκτονικά σχέδιά σας και τις φωτογραφίες. Αν και είμαι αδαής στα αρχιτεκτονικά, μου φαίνεται ότι διακρίνω επιδράσεις Άρη Κωνσταντινίδη στο έργο σας. Διορθώστε με, αν κάνω λάθος.
Πάντως, το «σπιτάκι» που χτίζετε στη Σκόπελο πολύ το ζαχαρώνω! Μπορείτε να μου κάνετε μια καλή τιμή; 🙂
καλώς ορίσατε… είστε και φιλόλογος. κάνατε την οριστική αορίστου προστακτική ενεστώτος… τς, τς, τς!
επισκέφτηκα; φτ; έλεος με την απλοποίηση του 1978…
αδαής περί τα… θα έλεγα.
ταύτα και διατελώ.
Λ.
Αγαπητή Λουκία, έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Αλλά τότε γιατί γράφετε «είστε» και όχι «είσθε», όπως όλαι αι κομιλφώ κυρίαι; Θύμα και υμείς των απλοποιήσεων; Φευ…
Εγώ πάντως (που δεν είμαι και φιλόλογος), θυμάμαι απ’ το σχολείο ότι όταν αρχίζουμε νέα πρόταση, ξεκινάμε με κεφαλαίο.
Οι όποιοι φιλόλογοι ας με διορθώσουν αν κάνω λάθος…
Κύριε Πρόεδρε, ένα δίκιο το έχεις, εδώ που τα λέμε. (Και δεν πειράζει που δεν είσαι φιλόλογος, κανείς δεν είναι τέλειος!) 🙂 🙂
Αγαπητέ φίλε
Σε βρήκα τυχαία, ψάχνοντας τη διαφορά μεταξύ «υποβόσκω» και «υποφώσκω». Βρήκα την απάντηση και χάρηκα που επιτέλους έμαθα τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο. Αφορμή στάθηκε το κείμενο μιας είδησης από τη «Ναυτεμπορική online» («Ο «συναλλαγματικός πόλεμος» καλά κρατεί με τις υποφώσκουσες απειλές του να παραμένουν οι ίδιες…»). Μία φρίκη ακόμα από τους (δυστυχώς πολλούς) δημοσιογράφους που «εκτελούν» την ελληνική γλώσσα στα τρία μέτρα. Να μην αναφερθώ σε άλλα φρικτά («ο υπουργός διέρρευσε ότι θα γίνει αυτό κι εκείνο», «οι μετοχές διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο» και τόσα άλλα)… Από πού διέρρευσε ο υπουργός, ωρέ; Από σωλήνα; Χάρηκα επίσης που βρήκα εδώ μέσα κι έναν παλιό μου γνώριμο που εκτιμώ πολύ, τον Νίκο τον Σαραντάκο. Εύχομαι καλή συνέχεια και εποικοδομητική επικοινωνία μεταξύ όλων μας.
Μα βρε καλέ μου Τιπούκειτε γιατί μας στέλνεις ξημερώματα μαιλ ότι τάχα έγραψες καινούριο κείμενο με τίτλο «TEN TO ONE SHOT» και όταν πασιχαρής πατώ το δεσμό βρίσκομαι στα κρύα του λουτρού; Δεν φτάνει που έχεις δύο μήνες και μια μέρα (και κάτι ώρες ) να μας γράψεις, μας κάνεις και κούκου τσα και φεύγεις;
Καλή μου Ιμμόρ, σκοτεινές δυνάμεις απεργάζονται τη συκοφάντησή μου. Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς! Δεν ανέβασα ποτέ τέτοιο ποστ. Λες να με χακέψανε; Ο διεθνής σιωνισμός και οι Βριλ θα φταίνε.
Συγγνώμη, Τιπούκειτε, αλλά εσύ είσαι που ο τακτικός σχολιαστής του IΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ;
Αν ναι, γιατί δεν είπες ποτέ ότι έχεις ιστολόγιο να σε διαβάζουμε;
Ανώνυμε, απλή συνωνυμία! Το Ινφογνώμων Πολιτικά ομολογώ ότι δεν το ήξερα καν…
Εν τάξει, Τιπούκειτε. Σ’ ευχαριστώ και σου εύχομαι ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΡΙΟ ΧΡΟΝΟ.
Έχω μια απορία!
Ως συντάκτης οικονομικών κειμένων, πάντοτε έγραφα «η χρεοκοπία» από το χρέος, εξου και «χρεοστάσιο» «χρεόγραφο». Παρατηρώ όμως όψιμα πως το «ο» του «χρέους» έγινε «χρεωκοπία», «χρεώγραφο» κ.ο.κ. που το διαβάζω και βγάζω φλύκταινες. Μήπως μπορείτε να με κατατοπίσετε; Στραβός ειν’ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζω;
ArTaXiA, καλωσορίσατε και συγγνώμη για την τόσο καθυστερημένη απάντηση. Το ωμέγα στη χρεωκοπία και στο χρεώγραφο οφείλεται στη λόγϊα καταγωγή αυτών των λέξεων, στο ότι δηλαδή η ορθογραφία τους συμμορφώνεται με τη φωνολογία της αρχαίας ελληνικής.
Εξηγούμαι. Η αρχαία ελληνική είχε την τάση να αποφεύγει τη συσσώρευση βραχέων φωνηέντων — πιο συγκεκριμένα, την παρουσία τριών αλλεπάλληλων βραχέων. Η λέξη *χρεοκοπία θα είχε τέσσερα βραχέα απανωτα (ε, ο, ο, ι), γιαυτό και το όμικρον εκτάθηκε σε ωμέγα. Οι γλωσσολόγοι αποκαλούν το φαινόμενο αυτό «νόμο της εκτάσεως εν συνθέσει», επειδή εμφανίζεται σε σύνθετες λέξεις, ή «νόμο του Wackernagel» από το όνομα του γερμανοελβετού γλωσσολόγου που διαπίστωσε και περιέγραψε το φαινόμενο.
Να το ξεκαθαρισω: Δεν είμαι φιλολογος. Δημοσιογραφος ειμαι στην Καθημερινή από το 1976. Προσπαθω, όσο γίνεται, ν’ αποφεύγω λαθη ειτε ορθογραφικά ειτε στη σημασια της λεξης ειτε συντακτικά. Εγραφα, λοιπόν, μια φράση με το «ποσο μάλλον». Πράγματι τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και συχνότερα το «πόσω μαλλον». Δεν μου αρέσει οπτικά, διότι επί χρόνια είχα συνηθίσει τον άλλο τύπο. Είπα, λοιπόν, να ψάξω λίγο περισσότερο το θέμα κι «έπεσα» στον πολύ ενδιαφέροντα αυτόν διάλογο. Με βάση, λοιπόν, όσα διάβασα, θα επιμείνω στο «πόσο μάλλον».
Κάτι άλλο: Εχει γίνει της μόδας από πολιτικούς και δημοσιογράφους, η λέξη διακύβευμα. Ψάχοντας στο λεξικό του Δημητράκου, που κι εγώ και οι διορθαωτές της Καθημερινής εμπιστευόμαστε και συμβουλευόμαστε, διαπίστωσα ότι λέξη τέτοια, δεν υφίσταται. Μόνο διακύθευσις και, φυσικά, με άλλη έννοια από αυτήν με την οποία χρησιμοποιείται το διακύβευμα. Ισως πείτε, ότι και αυτό αποτελεί ένδειξη του ότι η γλώσσα δεν είναι κάτι στατικό. Πιθανόν. Αλλά πρέπει όλοι μας (αναφέρομαι, φυσικά, κυρίως στους δημοσιογράφους) να μη υιοθετούμε μ’ ευκολία ό,τι γίνεται της μόδας.
Θυμάστε το διαβόητο «προηγούμενα»; Κάποτε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και δικηγόρος, Γ. Κατσιμπάρδης, που τότε ήταν και πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ (η ομοσπονδία του στίβου, για όποιον δεν γνωρίζει), έγραφε σ’ ένα κείμενο «όπως είπα και προηγούμενα». Του είπε, «πρόεδρε, εσύ δεν πρέπει να τα λες αυτά. Δεν έχεις προηγούμενα με την γλώσσα. Προηγουμένως θα βάλουμε». Συμφώνησε. Ευχαριστώ και συγγνώμη για την «πολυλογία». Ν. Α. ΚΩΝ.
Χτες, άνοιξα τα μαιλ μου και είδα ότι ο Tipoukeitos μου είχε στείλει μήνυμα.
Ξέρω ότι μου χεις αδυναμία βρε παιδί μου αλλά δεν ήταν ανάγκη να μπεις σε ΤΟΣΟ πια κόπο 😛
https://tipoukeitos.gr/default/index
Όχι για να δεις τι κάνω εγώ για σένα! Ολόκληρη εταιρεία πήγα κι άνοιξα.
Eυχαριστώ και δημοσία (με υπογεγραμμένη) την Ιμμόρ που μου θύμισε την ύπαρξη του θαυμασίου ιστολογίου σας. Κάλλιμος ούρος, τωόντι… Και για τον νόμο της εκτάσεως εν συνθέσει, που επί τέλους βάζει κάποια πράγματα στην θέση τους.
Και μια ερώτησις. Ποίας κλίσεως οι αι «κομιλφώ» κυρίαι; Κλίνονται κατά το λιβιδώ;
Δια τας κομιλφώ κυρίας υποθέτω πως η ετυμολόγηση από το μιλφ είναι εντελώς συμπτωματική, νέσπά; 😉
επιδή ψάχνω ένα όνομα για κάτι και θυμήθηκα το φίλο μου γιάννη που είχε στις βρυξέλλες ένα εσθιατόριο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων με το κινεζικής βεβαίως προελεύσεως όνομα τι-που-εκι-τος (ή, ετυμολογικά: «πού κοιτά ρε αυτός»), έπαιξα πιάνο (πιώταρα, όπως είστε γαλλόφωνος καταλάβατε, αλλά μη με βάλλετε στο κουτί με το ανάλογο θέμα) με το όνομα, και ο κύριος γκούγκλης είχε την καλοσύνη να με βγάλει εδώ. τον ευχαριστώ πολύ, πραγματικά πολύ ωραία κείμενα. να σας χαίρεται η μαμά σας τώρα πια για την παγκόσμια αναγνώριση, για να σκάσουν και οι γειτόνισσες που αναφέρετε στο βιογραφικό σας…
το επειδή με γιώτα μου έβγαλε το μάτι, συγγνώμη! – όχι πιώταρα, πιανόταρα, γαμώ τη δυσλεξία μας-
Τώρα και για δικηγόρους 🙂
https://www.cosmote.gr/cs/cosmote/gr/new_tipoukeitos.html
Όχι τώρα, εδώ και πολύ καιρό. 🙂
τώρα το πήρα χαμπάρι… 🙂