ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΤΗ ΒΓΑΖΟΥΜΕ, ΛΕΜΕ

Εύφημη μνεία έκαμε του μαγαζιού μας σήμερα ο φίλτατος Γιάννης Η. Χάρης, και καμαρώνουμε σα γύφτικα σκεπάρνια. Ως γνωστόν, το μαγαζί έχει κεσάτια τελευταίως: για πολλούς και διάφορους λόγους, επαγγελματικούς και οικογενειακούς, δεν πολυγράφουμε. Προς το παρόν θα τη βγάλουμε, λοιπόν, με δανεικά (και, ελπίζουμε, όχι αγύριστα) από τον Δάσκαλο. Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του για την κατάχρηση των εισαγωγικών, για την οποία έχουμε γράψει κι εδώ (κι εδώ, κι εδώ, κι εδώ, κι εδώ) πάμπολλες φορές.

Advertisement

Read Full Post »

Ξανάμανα για τα εισαγωγικά

Ξεκινάω αυτή τη νυοστή καταγγελία των περιττών εισαγωγικών μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό, χωρίς προλόγους και χωρίς συγγνώμες για την πολλοστή επανάληψη. Το φαινόμενο έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο.

Διαβάζω στη σημερινή Ελευθεροτυπία την είδηση για τον θάνατο του ηθοποιού Θόδωρου Έξαρχου. Το «έφυγε», εντός εισαγωγικών, του τίτλου το παραβλέπω, γιατί έχω ξαναγράψει για το θέμα εδώ. Αλλά μένω άφωνος μπροστά στο εξής ανοσιούργημα:

Ο ηθοποιός και συγγραφέας Θόδωρος Εξαρχος «προίκισε» την ιστοριογραφία του νεοελληνικού θεάτρου με μια «πολύτιμη» προσφορά: Tο θεατρολογικό «εγκυκλοπαιδικό» έργο του «Ελληνες Ηθοποιοί», που κυκλοφόρησε από τiς εκδόσεις «Δωδώνη» και το οποίο έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών

Όπως όλοι ξέρουμε, και όπως έχω γράψει άπειρες φορές, τα εισαγωγικά (πρέπει να) χρησιμοποιούνται είτε για να δηλώσουν πως το εντός εισαγωγικών κείμενο είναι παράθεμα (δηλαδή προέρχεται αυτούσιο από κείμενο, προφορικό ή γραπτό, κάποιου άλλου) είτε για να δοθεί ειρωνική χροιά στα λεγόμενά μας. Το παραπάνω απόσπασμα από την (ο θεός να την κάνει) νεκρολογία της Ελευθεροτυπίας συνιστά, κατά τη γνώμη μου, περιύβριση νεκρού. Διότι τα εισαγωγικά που πήγε και κότσαρε ο (αφανής) συντάκτης δεν δικαιολογούνται παρά μόνο για τον τίτλο του βιβλίου Έλληνες Ηθοποιοί (αν κι εδώ τα πλάγια στοιχεία είναι προτιμότερα), καθώς και για την επωνυμία των εκδόσεων Δωδώνη (αν κι εδώ περιττεύουν). Κατά τα άλλα, τα εισαγωγικά στο «προίκισε», στο «πολύτιμη» και στο «εγκυκλοπαιδικό» δεν μπορεί παρά να ερμηνευτούν σαν σαρκαστικά, έτσι που ο μέσος αναγνώστης να συμπεράνει πως ο μακαρίτης ΔΕΝ προίκισε την ιστοριογραφία του ελληνικού θεάτρου με το βιβλίο του, πως το βιβλίο του ΔΕΝ ήταν πολύτιμη προσφορά, και βέβαια πως ΔΕΝ μπορεί να θεωρηθεί εγκυκλοπαιδικό έργο –– παρόλο που κατά τα φαινόμενα είχε αξιώσεις θεατρικής εγκυκλοπαίδειας.

Θα είναι υπερβολικό τώρα αν κανένας συγγενής του μακαρίτη πατήσει μια μήνυση φαρδιά πλατιά στην Ελευθεροτυπία;

Read Full Post »